Om maar een beetje in het zelfde ritme te blijven hebben we Jos ongeveer dezelfde vragen gesteld, zie het verslag hieronder.

• Wat is je naam?
Mijn naam is Jos Dijk, ik ben 50 jaar en woonachtig in Buchten. Ik ben 25 jaar getrouwd met Hannie en heb 2 zonen. Joost van 19 jaar en Geert van 16 jaar.

• Wat is je functie?
Ik ben sinds 1 januari 2014 aangesteld als kazernechef van de posten Schinnen en Geleen.

• Hoe ben je bij de brandweer verzeild geraakt?
1 januari 1990 heb ik me aangemeld bij de vrijwillige brandweer van de toenmalige gemeente Born.
In 2005 heb ik mijn baan als teamleider bij een zorgverzekeraar opgezegd om van mijn hobby mijn beroep te maken.
Een keuze waarvan ik tot op heden geen spijt heb gehad. Wat is immers leuker dan de hele dag met je hobby bezig zijn.

• In welke functie ben je ooit begonnen?
Ik ben in 1990 als aspirant begonnen en sinds 2005 beroepsmatig bij de brandweer.
Sinds 2005 heb ik verschillende functies uitgevoerd binnen zowel Repressie alsook Risicobeheersing Het laatste jaar heb ik als waarnemend teamleider Risicobeheersing in het district Parkstad gewerkt. .

• Heb je een eventueel specialisme en of nevenactiviteiten binnen je functie?
Ik heb vorig jaar met succes de leergang OVD afgerond en ben nu aangesteld als stand-by OVD.
Dit betekent dat ik nog niet meedraai in het OVD piket maar wel deelneem aan (H)OVD trainingen om mijn geoefendheid op peil te houden.
Verder ben ik als instructeur ook nog af en toe werkzaam binnen de organisatie bij met name de opleiding voor de regionale meetploegen...

• Wat zijn je werkzaamheden binnen deze?
Ik geef trainingen op het gebied van binnenbrandbestrijding en mag mee denken over doorontwikkeling van binnenbrandbestrijding.

• Wat zijn je werkzaamheden binnen de afdeling Repressie?
Ik ben vanaf 1 januari 2014 verantwoordelijk voor de aansturing van de kazernes Schinnen en Geleen en doe daarnaast projectmatige werkzaamheden.
Een belangrijk deel van mijn functie is om verbinding te zoeken met de gemeenten.
Dit doe ik onder andere vanuit het project Risicoprofiel Samen op weg waarbij we met gemeenten zoeken naar het effici‘nt inzetten van mensen en middelen op basis van de aanwezige risicoÕs.
Vanuit mijn vorige functie binnen Risicobeheersing ben ik ook nog betrokken bij het project digitalisering van de werkprocessen binnen Risicobeheersing..

• Stelling: De afdeling Risicobeheersing. doet zijn werk zo goed waardoor er steeds minder branden zijn

De afgelopen decennia is enorm ge•nvesteerd in de brandweer in mensen, opleiding en materieel.
De kosten zijn hierdoor onevenredig gestegen.
Met behulp van de strategische reis worden veranderingen doorgevoerd die moeten bijdragen aan een veiligere samenleving door meer aan de voorkant te gaan zitten.
Er wordt meer gestuurd op basis van de risicoÕs in het verzorgingsgebied en gekeken welke maatregelen het beste kunnen worden toegepast om deze risicoÕs te beperken.
Er wordt ook meer een beroep gedaan op de zelfredzaamheid van burgers en bedrijven.
Dit gebeurt onder meer door het programma brandveilig leven waarbij ook Repressie steeds meer aan de voorkant ingezet gaat worden..

• Wat zijn je ambities voor de toekomst?
Ik heb heel veel zin in mijn nieuwe klus. Vanuit mijn rol als Kazernechef wil ik graag samen met de vrijwilligers op zoek naar het behouden van de vrijwilligheid binnen onze organisatie..

• Noem eens een hoogtepunt uit je brandweercarri‘re...
Mijn persoonlijk hoogtepunt is momenteel de afronding van de leergang Officier van Dienst eind 2013.
Naast een drukke baan en toch ook een privŽ leven heb ik hiervoor veel offers moeten brengen.
Het is dan fijn om deze periode af te kunnen sluiten met een diploma..

• Wat is je altijd bij gebleven?
Ik kan hier vele leuke en minder leuke gebeurtenissen neerschrijven.
In de afgelopen jaren heb ik repressief natuurlijk een en ander meegemaakt.
Wat me het meeste bij gebleven is was mijn eerste dodelijke slachtoffer.
Het betrof een schipper die verdronken was in de sluis in Born.
Maar ook de dankbaarheid van slachtoffers die na afloop je bedanken voor de hulp.

• Waar ben je trots op?
Dat ik van mijn hobby mijn beroep heb mogen maken en dat mijn gezin achter mij staat.!.

• Geeft het brandweerwerk jou een bepaalde voldoening?
Ik haal mijn voldoening uit het feit dat ik deel mag uitmaken van deze brandweerorganisatie.
Het samen een klus klaren, een probleem oplossen en anderen helpen is toch het mooiste wat er is..

• Hoe zie jij de brandweer over tien jaar?
De komende jaren zal Risicobeheersing en Repressie meer en meer gaan samenwerken.
In onze organisatie zie je dit al terug binnen de sector Basiszorg en in de integrale rol van de kazernechef.
In de toekomst zie ik vrijwilligers die alleen maar uitrukken maar ik zie ook vrijwilligers die daarnaast andere taken gaan uitvoeren.
Ik zie ook mogelijkheden voor vrijwilligers die niet meer kunnen uitrukken vanwege bijvoorbeeld hun leeftijd maar met hun ervaring een grote meerwaarde kunnen hebben voor bijvoorbeeld het programma brandveilig leven..

• De rest van je loopbaan blijf je brandweerman?
Ik kan me geen leven voorstellen zonder de brandweer.
Ik heb van mijn hobby mijn beroep gemaakt en wie kan dat zeggen..

• Zijn er nog zaken die je kwijt wilt aan onze bezoekers?
In 2008 mocht ik ook al leidinggeven aan de post Schinnen.
In 2009 ging de lokale brandweer Schinnen op in de Brandweer Zuid-Limburg.
Als gevolg van de regionalisatie wijzigde ik na slechts 1 jaar noodgedwongen van functie en werkplek en moest ik afscheid nemen van de post Schinnen..
In de afgelopen jaren heeft Schinnen regelmatig een andere kazernechef gehad. Dit lag vooral niet aan de post maar uitsluitend aan de veranderingen in de organisatie.
Na 5 jaar ben ik weer terug in Schinnen in de functie van Kazernechef.
Het voelt voor mij als een warm bad en ik hoop dat ik de komende jaren in deze functie aan Schinnen maar ook aan de post Geleen verbonden mag blijven.. .

Jos namens brandweer Sjènne wensen wij je veel succes en plezier bij post Schinnen en post Geleen.

• Wat is je naam?
Bryan Clear.

• Wat is je functie?
Kazernechef Schinnen / Beek en OR voorzitter.

• Hoe ben je bij de brandweer verzeild geraakt?
Mijn interesse werd gewekt op DSM waar ik destijds als procesoperator werkte, ik heb mij toen aangemeld bij de vrijwillige Brandweer van DSM. Mijn interesse bleef alleen maar groeien!

• In welke functie ben je ooit begonnen?
Ik ben begonnen als vrijwillig Brandwacht..

• Heb je een eventueel specialisme en of nevenactiviteiten binnen je functie?
Een van mijn specialisaties is binnenbrandbestrijding 3D blustechnieken. Ik heb hiervoor een aparte opleiding mogen volgen in Ulm in Duitsland. Ik vind dit een zeer fascinerende taak van de brandweer. Iets waar mijn inziens jarenlang te weinig aandacht voor is geweest, gelukkig is dat inmiddels veranderd. Blustechnieken is één van onze vakmanschapvaardigheden die elke brandweerman goed moet beheersen..

• Wat zijn je werkzaamheden binnen deze?
Ik geef trainingen op het gebied van binnenbrandbestrijding en mag mee denken over doorontwikkeling van binnenbrandbestrijding.

• Wat zijn je ambities voor de toekomst?
Ik wil mijn bijdrage leveren aan het neerzetten van een goed functioneerde Brandweer Zuid Limburg. Verder wil ik graag OVD worden binnen ons district hierna zie ik wel weer verder. In mijn beleving is een carrière een continu proces waarin je jezelf moet blijven doorontwikkelen via een levenlang leerproces.

• De rest van je loopbaan blijf je brandweerman?


Dat is lastig te zeggen zoals ik er nu over denk wel, echter je weet nooit wat op je pad komt. Wel is werken bij de brandweer iets wat op mij gegroeid is, het was geen jongensdroom.
Maar nu zou ik niet anders willen ik vind het een enorme uitdaging en iets waar ik trots op ben.

• Noem eens een hoogtepunt uit je brandweercarrière...
Ik denk dat er meer zijn maar de meest recente is de functie van kazernechef te mogen in vullen. Na mijn opleiding operationeel manager afgerond te hebben aan de brandweer academie is dit een van de vruchten die ik ervan pluk. Ik ben iemand die graag met mensen werkt dus dit past perfect.

• Wat is je altijd bij gebleven?
Toen ik pas bij de brandweer begon, toen nog in Sittard, mocht ik gelijk mee op uitruk. Wat me gelijk op viel was het improvisatievermogen van de brandweer ze hadden simpel weg voor de meeste dilemma’s een oplossing of er werd één terplekke bedacht. De gedrevenheid, motivatie, doortastendheid van deze mensen inspireerde me enorm. Dit is wat mij bind en boeit aan dit vak, iets wat ik niet vergeten zal.

• Waar ben je trots op?
Ik ben trots op ons vak en de dienstverlening die wij leveren! Ik ben trots op onze brandweermensen die deze roeping volgen!.

• Geeft het brandweerwerk jou een bepaalde voldoening?
Ja het brandweervak geeft mij enorme voldoening. Wat is er nou mooier dan mensen die in een vervelende situatie zitten te helpen en dienstbaar te zijn aan de maatschappij.

• Hoe zie jij de brandweer over tien jaar?
De Brandweer is niet anders dan de rest van de wereld om ons heen en veranderd continu! We zullen anders gaan uitrukken, wellicht vraag gestuurd uitrukken. De strategische reis die nu is ingezet zal nog menige verandering te weeg brengen. Waar ik wel van overtuigt ben is dat we steeds meer als hybride organisatie gaan functioneren. Waarbij vrijwilligers en beroeps steeds meer zullen samenwerken.

• Wat vind je van de samenwerking tussen de verschillende hulpdiensten?
In mijn beleving is deze goed te noemen, de hulpverleningsdiensten worden samengebracht in veiligheidsregio’s waardoor het samen optrekken steeds meer bevorderd wordt.

• Hoe denk je dat toch ieder korps een beetje hun eigen identiteit kan blijven behouden?
Wij zijn nu één korps met een identiteit, De posten zelf hebben daarbij nog een lokale identiteit, het is belangrijk dit in stand houden om de verbinding met de lokale gemeenschap en onderling te behouden. Hier ligt een taak voor de mensen in de post zelf en natuurlijk de kazernechef en de organisatie. De dingen die we doen voor de gemeenschap buiten het reguliere brandweerwerk; denk aan de schaatsbanen onder spuiten, bezoek scholen en verenigingen, meedoen aan activiteiten binnen de gemeenschap zijn in deze belangrijk. Dit vergt inspanning en motivatie van ons allen, we hebben dit dus voor een deel zelf in de hand.

• Wat wil je eventueel nog kwijt aan de lezers van onze site?
Schinnen is een post waar we trots op mogen zijn, laten we ervoor blijven gaan en deze belangrijke taak zo goed mogelijk vervullen. Met trots vertel ik inmiddels dat ik onderdeel uitmaak van  post Sjénne!!


Bryan namens brandweer Sjènne wensen wij je veel succes en plezier bij post Schinnen en post Beek.

• naar boven


Bij deze willen we Iwan Custers bedanken voor alles wat hij voor Schinnen heeft kunnen betekenen.
Korps Schinnen heeft zich afgelopen jaren sterker op de kaart weten te zetten, dit hebben we mede aan jou te danken.

Per 01 jan. 2009 is de gehele brandweer organisatie Zuid-Limburg samen gevoegd tot één geheel en wel tot Brandweer Zuid Limburg.
Door deze wijziging is de gehele organisatie door elkaar geschudt en zijn de kazerne chefs/commandanten herverdeeld over soms één en soms meerdere posten.
Voor post (nu eenheid) Sjènne hield dat in dat er voor de verandering WEER een nieuwe kazernechef kwam in ons geval werd dat Iwan Custers welke meteen ook gekoppeld is aan kazerne Sittard.
Zoals jullie gewend zijn van ons, hebben we dus Iwan ook het beruchte interview voor gelegd, hieronder staan zijn antwoorden.



• Wat is je naam?
Mijn naam is Iwan Custers.

• Wat is je functie?
Mijn functie is momenteel kazernechef Sittard/Schinnen.

• Hoe ben je bij de brandweer verzeild geraakt?
Ik ben op 1 juli 1993 begonnen bij de regionale brandweer. In augustus 1992 ben ik afgestudeerd als chemisch technoloog aan de technische universiteit Eindhoven. In die tijd was er ook een recessie en was het moeilijk om werk te krijgen binnen de chemische industrie. Daarom ben ik mij ook gaan oriënteren op een functie bij de brandweer. Zo heb ik ook onder andere ook gesolliciteerd bij de regionale brandweer Zuid-Limburg.

• In welke functie ben je ooit begonnen?
In 1993 ben ik begonnen als hoofd Operatiën, Preparatie en Opleidingen. Tevens was ik staffunctionaris OGS/WVD en heb ik het milieupiket (nu het RAGS-piket) opgezet en geïmplementeerd.

• Heb je een eventueel specialisme en of nevenactiviteiten binnen je functie?
De afgelopen 15 jaar die ik bij de brandweer werkzaam ben geweest heb ik met name gefunctioneerd binnen multidisciplinaire teams. Van januari 1999 tot december 2008 ben ik hoofd van de afdeling preparatie en rampenbestrijding geweest. De laatste twee jaar heb ik gewerkt aan de eerste opbouw van een multidisciplinair veiligheidsbureau.

In augustus 2008 hebben ze mij benaderd om projectleider te zijn van het project processen binnen het nog te bouwen multidisciplinair coördinatiecentrum. Dit centrum wordt momenteel gebouwd achter de huidige meldkamer. De bouw zal medio 2010 gereed zijn. Het project zal eind 2010 afgerond zijn. Tot die tijd zal ik 2 dagen per week met het project bezig zijn. .

• Wat zijn je werkzaamheden binnen deze?
Ik ben projectleider van het project MCC processen. Het doel van het project is het beschreven van de cruciale multidisciplinaire processen binnen het multidisciplinaire meld- en coördinatiecentrum.
Hierbij zullen wij ons met name focussen op de volgende processen.
- Melding- en alarmering
- Opschaling en afschaling
- Leiding en coördinatie
- Informatiemanagement

• Wat zijn je ambities voor de toekomst?
Mijn ambitie voor de komende jaren is het mede goed neerzetten van de nieuwe organisatie. Sinds 1 januari 2009 zijn we één organisatie brandweer Zuid-Limburg. Op papier is het nu geregeld. In de praktijk zijn nog veel zaken niet geregeld en ook nog onduidelijk. Het echte werk voor ons gaat nu pas beginnen. De uitdaging is dan ook om samen te werken aan de nieuwe organisatie waar vrijwilligers een prominente rol blijven vervullen. Als kazernechef heb ik daarin een belangrijk schakelfunctie tussen de brandweermensen van de post Schinnen en Sittard enerzijds en het districthoofd en de directie anderzijds.

• De rest van je loopbaan blijf je brandweerman?
Blijf ik de rest van mij leven brandweerman ?. Dat weet je natuurlijk nooit. Maar de kans acht ik wel 90 %. Tot de zesde klas lagere school heb ik, zoals veel jongens brandweerman willen worden. Mijn vader zat toen bij brandweer Maastricht en heeft daar 32 jaar gewerkt. Na de middelbare school ben ik chemische technologie gaan studeren. Ik heb toen tegen mijn vader gezegd dat ik in de chemische industrie ging werken als procestechnoloog en dat ik niet bij de brandweer zou gaan. Maar dan ben je klaar met je studie en is er geen werk te vinden. Bij de regionale brandweer Zuid-Limburg vragen ze op dat moment een chemicus. Je solliciteert en wordt aangenomen. Zo is de cirkel rond.

• Noem eens een hoogtepunt uit je brandweercarrière...
Een hoogte punt in mijn brandweer carrière is het behalen van het diploma “Master of Crisis and Disaster Managent”. Voor mij was dit geen hoogte punt op dat die opleiding zo moeilijk was. Het was wel een hoogtepunt omdat deze opleiding naast het regulier werk 2 jaar enorm veel capaciteit van mijzelf en mijn gezin heeft gevergd. Het afronden van zo’n opleiding ervaar je dan ook echt als een hoogtepunt.

Verder kom er dan ook achter dan je nooit alleen brandweerman bent. Brandweerman bin je met het hele gezin. Als het gezin er niet achter staat zal het moeilijk worden. Dat geld mijns inziens zeker voor vrijwilligers die naast hun fulltime baan bij de brandweer zitten. Ik veronderstel dan ook dat zij het afronden van een opleiding als een klein hoogtepunt beschouwen.

• Wat is je altijd bij gebleven?
Er zijn natuurlijk meerdere incidenten die mij altijd bij zullen blijven. Een daar van is 11 januari 2002. In de nacht van 10 op 11 januari wordt ik als ROVD door de meldkamer gepiept. Ik krijg dan het bericht dat collega Frans Rijkx, de financieel controller van de regionale brandweer is overleden aan een hartstilstand. Samen met de P en O functionaris organiseer ik dan een bijeenkomst voor de mensen die, die ochtend komen werken in Margraten. Tijdens deze bijeenkomst krijg ik een melding als RAGS van een grote ammoniaklekkage bij de Mora in Maastricht. Bij aankomst werden hoge concentraties ammoniak gemeten in het benedenwinds gebied (meer dan 1000 ppm). De Mora en de naastliggende bedrijven dienden dan ook ontruimd te worden. Tevens heb ik samen met de HOVD (Rob Smeets) besloten om de sirenes in de Beatrixhaven te laten gaan. Er werd opgeschaald naar zeer groot OGS, waarbij de gaspakken van Born en Maastricht werden ingezet. Met name de eerste twee uur was het alle hens aan dek. Zowel in het veld als op de alarmcentrale. Van dit incident zijn mij de volgende drie zaken bijgebleven:

• Pas na twee uur was ik in de gelegenheid om aan de mensen in het veld mee te delen dat Frans Rijkx was overleden.
• Ik was er heilig van overtuigd dat ik een duidelijke en eenduidige opdracht had gegeven aan de AC om de sirenes in de beatrixhaven te laten gaan. Nadat deze opdracht na vijf minuten nog niet was uitgevoerd heb ik nogmaals contact gehad met de AC en in stevige bewoording duidelijk gemaakt dat de sirenes acuut moesten afgaan. Tijdens de evaluatie en het bestuderen van de geluidsbanden werd echter duidelijk dat de opdracht die ik had gegeven minder duidelijk en eenduidig was dan in mij n hoofd had. Mijn leerpunt was dan ook “controleer hoe de gezonden boodschap is overgekomen”.
• Als derde punt om nooit te vergeten is dat wij op 50 meter perfect bovenwinds opgesteld stonden. De windrichting was zuid met een snelheid van 4 m/s. Toch kregen we tranen in de ogen van de ammoniaklucht. Een gedeelte van de ammoniak die ontsnapte werd opgelost in water en opgevangen in een calamiteitenbak bij de MORA. Deze calamiteitenbak had echter een overstort na het riool. Het ammoniakwater liep dus via het riool onder ons door. De ammoniaklucht bereikte ons via de putdeksels. Conclusie; “ook bij een OGS geldt de kubusgedachte”.

• Waar ben je trots op?
27 juni 2005 werden Rob Smeets en ik bij Gerard van Klaveren geroepen. We werden op de hoogte gesteld van de brand aan de Beersdalweg waarbij twee brandweermensen van het korps Schinnen gewond waren geraakt. Ons werd de vraag gesteld of wij dit incident wilden onderzoeken. Rob en ik hebben over deze vraag nagedacht en de opdracht geaccepteerd onder de voorwaarde dat het doel van het onderzoek moest zijn het leren van het incident naar de toekomst. En niet het afrekenen van mensen met het verleden. Het eerste concept hebben we augustus opgeleverd en het eindrapport in oktober. Het rapport heeft een aantal leerpunten opgeleverd die regionaal zijn meegenomen bij de bevelvoerders, OVD en HOVD trainingen. Verder kon vermoedelijk een relatie worden gelegd tussen de snelle branduitbreiding en de EPS -dakbedekking. Hard kon dat echter niet worden bewezen. BZK heeft naar aanleiding van ons onderzoek dan ook de opdracht gegeven aan de TU-Eindhoven om een literatuurstudie te doen naar de mogelijke betrokkenheid van EPS de de felle branduitbreiding. Op basis van het literatuuronderzoek werd onze veronderstelling gesteund. Om echter het wetenschappelijk bewijs te leveren dienen praktijkproeven te worden uitgevoerd. Deze zijn tot op heden nog niet uitgevoerd. Ik ben trots op dit onderzoek omdat Rob en ik dit hebben uitgevoerd naast ons reguliere baan en in korte tijd hebben kunnen afronden zonder inhuur van derden. Wij hebben wel aangegeven dat dit soort onderzoeken eigenlijk structureel binnen onze organisatie verankerd zou moeten worden. Door de reorganisatie is dit echter nog niet van de grond gekomen. Ik hoop wel dat dit in de nieuwe organisatie uiteindelijk een plek gaat krijgen.

• Geeft het brandweerwerk jou een bepaalde voldoening?
Ja, het helpen van mensen in nood geeft mij een voldoening. Met name geeft mij dit voldoening om dat je dit nooit alleen kan. Je doet het met de ploeg, met de andere hulpdiensten. met bedrijfsdeskundige, met burgers die helpen ect. De samenhorigheid tijdens een incident is over het algemeen groot. De kunst is om deze samenhorigheid al bij de voorbereiding te bereiken. Dat levert je enorme winst op de daadwerkelijke incident bestrijding.

• Hoe zie jij de brandweer over tien jaar?
Ik zie de brandweer over tien jaar als een hybride (met vrijwilligers en beroeps) organisatie die flexibel is en vraaggestuurd professioneel kan reageren op hulpaanvragen. Het hulp bieden zal de brandweer niet alleen kunnen maar samen met de andere diensten en de omgeving.

• Wat vind je van de samenwerking tussen de verschillende hulpdiensten?
De samenwerking tussen de hulpverleningsdiensten op (H)OVD is de laatste jaren enorm vooruitgegaan. Dit komt ten eerste door het ontwikkelen van de GRIP-boekjes en de werkkaarten. Daarnaast dragen de jaarlijkse COPI oefeningen ertoe bij dat mensen elkaar beter leren kennen. En ten derde heeft het huisvestigen van de meldkamer brandweer, meldkamer politie en de meldkamer ambulance voorziening in één ruimte een enorme impuls gegeven aan de multidisciplinaire samenwerking.

• Hoe denk je dat toch ieder korps een beetje hun eigen identiteit kan blijven behouden?
We zijn één korps. Zeker op materieel gebied zal dat steeds meer eenheid worden. Ook het oefenen, repressie, inzet voorstellen ect zullen steeds meer regionaal geregeld worden. De eigen identiteit moet dan ook uit de mensen in het korps te komen. Een belangrijk punt hierbij is naar mijn inziens het contact met de lokale omgeving. Dit zal vanuit de posten geregeld dienen te worden. Verder spelen de personeelsverenigingen een belangrijke rol in de eigen identiteit.


Iwan namens brandweer Sjènne wensen wij je veel succes en plezier bij post Schinnen en post Sittard.

• naar boven
Zoals al reeds aangekondigd was had brandweer Schinnen van 01 jan. 2008 tot 31 dec. 2008 weer een nieuwe commandant: Jos Dijk.
Om maar een beetje in het zelfde ritme te blijven hebben we Jos ongeveer dezelfde vragen gesteld, zie het verslag hieronder.

• Wat is je naam?
Mijn naam is Jos Dijk, ik ben 44 jaar en woonachtig in Buchten.

• Wat is je functie?
Ik ben sinds 1 januari 2008 aangesteld als Commandant Brandweer van Schinnen en als Chef eenheid van Born.

• Hoe ben je bij de brandweer verzeild geraakt?
In 1990 ben ik begonnen als aspirant bij de vrijwillige brandweer van de toenmalige gemeente Born. Via een kennis had ik vernomen dat er vacatures waren en omdat ik naast mijn werk een zinvolle tijdsbesteding zocht heb ik gesolliciteerd bij de Brandweer.

• In welke functie ben je ooit begonnen?
Ik ben in 1990 als aspirant begonnen en heb me in de loop van de jaren opgewerkt tot een kaderfunctie bij de post Born. Sinds juli 2005 werk ik op de afdeling Repressie van het Gemeenschappelijk Brandweer Bureau Westelijke Mijnstreek.

• Heb je een eventueel specialisme en of nevenactiviteiten binnen je functie?
Ik heb geen specialisme of operationele nevenactiviteit binnen mijn huidige functie. Vanuit mijn vrijwilligerschap bij Born heb ik me verdiept in Ongevalsbestrijding Gevaarlijke Stoffen en vind ik het leuk om deze kennis met anderen te delen door af en toe les te geven bij het ROC in Margraten.

• Wat zijn je werkzaamheden binnen de afdeling Repressie?
Ik ben vanaf 1 januari 2008 verantwoordelijk voor de aansturing van twee kazernes en maak deel uit van de Staf Repressie. Het is een full-time functie en het is nog niet helemaal duidelijk welke neventaken ik naast mijn functie blijf uitvoeren.

• Stelling: De afdeling ………. doet zijn werk zo goed waardoor er steeds minder branden zijn.
Ik denk niet dat dit specifiek voor een afdeling geldt. Ik ben van mening dat het totaal van de brandweerorganisatie meewerkt aan de totstandkoming van de veiligheid.

• Wat zijn je ambities voor de toekomst?
Goede vraag. De ontwikkelingen binnen de brandweer gaan hard. Naast de districtsvorming wordt er ook regionaal hard aan de weg getimmerd. Mogelijk dat er in de toekomst uitdagingen ontstaan waaraan ik graag een bijdrage zou willen leveren. Momenteel ben ik echter enthousiast begonnen aan deze nieuwe functie en voorzie ik voldoende uitdagingen en leermomenten voor mezelf.

• Noem eens een hoogtepunt uit je brandweercarrière...
Mijn persoonlijk hoogtepunt is mijn aanstelling als commandant van de brandweer in Schinnen en als chef eenheid van Born.

• Waar ben je trots op?
Dat ik bij de brandweer ben begonnen als vrijwilliger en nu commandant van Schinnen ben geworden. Ik vind dat ik hier best trots op mag zijn.

• Geeft het brandweerwerk jou een bepaalde voldoening?
Ik haal mijn voldoening uit het feit dat ik deel mag uitmaken van deze brandweerorganisatie. Het samen een klus klaren, een probleem oplossen en anderen helpen is toch het mooiste wat er is.

• Hoe zie jij onze dienst over tien jaar?
Ik kan natuurlijk niet in een glazen bol kijken maar ik zie wel dat de brandweer steeds professioneler wordt. Onze maatschappij wordt steeds complexer en er worden meer eisen gesteld aan de brandweer. Ik vind dit overigens terecht. We staan voor een serieuze taak en de burger mag verwachten dat wij deze taak serieus nemen.

Door de problematiek van de beschikbaarheid overdag zie je dat er meer “beroeps” kazernes ontstaan. Deze ontwikkelingen lijken een bedreiging voor de vrijwilliger maar ik ben van mening dat dit geen bedreiging hoeft te zijn. Het kan wel voor rust en stabiliteit zorgen als je weet dat er in de regio tijdens de dagsituatie gegarandeerde beroepsondersteuning is. We kunnen ook in de toekomst niet zonder de beschikbaarheid en de inzet van de vrijwilliger. Zonder de huidige vrijwilliger is een betaalbare brandweerzorg niet mogelijk.

Wel worden er zwaardere eisen gesteld aan de brandweer. Opleidingsstructuren veranderen, diploma’s zijn niet meer levenslang geldig en deelname aan oefeningen is niet meer vrijblijvend. Bijscholing en oefening zal een groot gedeelte van onze tijd opeisen. De vrijwillige brandweer wordt steeds meer een parttime baan.

• De rest van je loopbaan blijf je brandweerman?
Ik kan me geen leven voorstellen zonder de brandweer. Ik heb van mijn hobby mijn beroep gemaakt en wie kan dat zeggen.

• Wat is je altijd bij gebleven?
Ik kan hier vele leuke en minder leuke gebeurtenissen neerschrijven. Wat me het meeste zal bijblijven was het noodlottige ongeval van het dochtertje van een brandweercollega uit Born.

• Zijn er nog zaken die je kwijt wilt aan onze bezoekers?
Ik ben de eerste oefenavond warm ontvangen door de jongens van de post Sjinne. Het voelt goed en ik heb er ontzettend veel zin in.

Sjinne?? Jos, bij ons is dat Sjènne! Maar is niet erg, je hebt nog even om dat van ons te leren.
Verder wensen wij je natuurlijk heel veel succes en plezier bij post Schinnen.

 



Vanaf 1 November zal Thei Weelen het korps Schinnen verlaten, door wie Thei opgevolgd zal worden is nog niet bekend.
Hier komen we t.z.t. wel weer op terug.

Zoals we ooit met Thei begonnen zijn willen we hem dan ook de mogelijkheid geven om het afscheid toe te lichten.
Hier volgt het interview:

Waarom heb je besloten te stoppen?
Je zou moeten vragen wat ik van mijn idealen heb verwezenlijkt! Ik heb veel te kort bij brandweer Schinnen gediend. Het is een prachtig korps, veel “karaktermensen” die eerst werken en pas dan vragen en dat bevalt me wel.
Ziekteverzuim verwaarloosbaar klein, mensen die we zowat vanaf het ziekenhuisbed ontvoeren omdat ze de oefenavond willen volgen een goede uitruktijd en geheel tegen de landelijke tendens in gemiddeld een steeds betere opkomst.
Maar zoals gezegd, een mens heeft idealen. Ik wilde gaan studeren. Door mijn twee functies zijn werkweken van 60 uur meer regel dan uitzondering. De eerste maanden was dat nog iets meer omdat ik toen nog een huis aan het bouwen was. Van de studie kwam dus niets terecht. Ook thuis ben ik zelden een paar aaneengesloten uren geweest. Bovendien zal ik volgens afspraak voor mijn hoofdbetrekking ook terug in de schoolbanken moeten. En om nou om half drie in de ochtend te moeten studeren, dat zag ik niet zitten.
Uiteindelijk zag het niet er naar uit dat de vrijwillige commandofunctie onderdeel van mijn fulltime baan zou worden en dan is een logische keuze snel gemaakt.

Mijn enige hobby was brandweer Schinnen, en ook al is het met pijn in het hart, da’s het enige wat ik kan laten schieten.

Pijn in het hart?
Jazeker, ik ben besmet met het Schinnen virus. De mensen zijn er leuk, de omgeving is prachtig en het is bovendien een prettige gemeente om in en voor te werken. De slogan “Schitterend Schinnen” is toepasselijk.
Het is helemaal niet leuk om te stoppen, maar soms moet je een harde keuze maken. Door blijven gaan zou uiteindelijk geleid hebben tot een situatie waarin ik niemand meer een plezier doe.
We zijn als korps ook gegroeid. Het is jammer dat ik dat niet met jullie samen af kan maken. Ik voel me schuldig omdat ik ben gestopt, ook al ziet menigeen dat anders.

Zien we je nog eens terug?
Natuurlijk! Ik heb een geweldige baan. Ik werk met veel plezier als Chefeenheid van brandweer Sittard en stafofficier repressie voor brandweer Westelijke Mijnstreek. Vanuit die functie heb ik regelmatig contact met de eenheden uit ons district.
Bovendien blijf ik Officier van Dienst, bij incidenten kom ik dus nog regelmatig bij jullie op bezoek.
Ha ha, en zeg nou eerlijk: Wat is er leuker dan op een maandagavond na de oefening even van de kunsten van onze Chef-kok te genieten….

Wat vindt je van brandweer Westelijke Mijnstreek?
Goed, al gaat het me niet snel genoeg. Wij zien in Schinnen al de vruchten van de samenwerking ook al moet er nog veel worden geregeld. Veel korpsleden spreken de hoop uit ook straks goed vertegenwoordigd te zijn in het spel van de districtsvorming en regionalisatie. Ik kan dat wel plaatsen, soms stond het belang van Schinnen en dat van de Westelijke Mijnstreek op gespannen voet. Het is logisch dat je daar als “zelfstandig” lokaal commandant anders mee om kunt gaan dan binnen een team dat samenwerkt. Toch is samenwerking voor Schinnen goed.
Het wordt wel opletten dat we niet het wisselgeld worden bij de regionalisatie. Ons gemeentebestuur moet betrokken blijven en goed opletten dat de zorgnormen niet onder minimaal aanvaardbaar niveau zakken. Met Schinnen als onderdeel van het district en het district als onderdeel van de regio is dat zorgniveau prima op orde.

Wat zou je anders doen?
Pfff, gewetensvraag….. Ik zou niet meer onder dezelfde voorwaarden aan de klus beginnen. Het was voorheen al lastig om als vrijwillig commandant het tempo bij te benen, nu is dat onbegonnen werk. Ik ben blij dat ik een fatsoenlijk middenkader om mij heen had en dat ik sommige taken met een gerust hart kon delegeren anders had ik al eerder moeten stoppen. Je moet weten dat de commandant van Schinnen nu 2 bazen moet dienen. We kennen allemaal wel het spreekwoord….
Stel je voor dat 2 bazen, met soms 2 verschillende ideeën, elk afzonderlijk gaan bepalen wat jij in je vrije tijd gaat doen.

Wat vindt Monique ervan?
Monique steunt mij in alles wat ik doe of laat. Maar ook zij zag dat het niet langer op die manier kon doorgaan. Ze zag dat ik aan het veranderen was. Ik had geen tijd meer voor grapjes of sociale dingen. Ze weet dat het me moeite heeft gekost om het besluit te nemen.

Hoe reageren collega’s?
Enkele hebben mij gebeld. Dat waren mooie reacties. Vanuit de regio kreeg ik van iemand de reactie dat hij het jammer vond voor ons korps. Brandweer Schinnen heeft zich in een moeilijke tijd van zijn beste kant laten zien. Driekwart van het verzorgingsgebied verloren bij de invoering van de KVT en toch steeds paraat als er een beroep op het korps wordt gedaan.
Daarbij zijn we trouwens geholpen door de regionaal commandant. Als die destijds niet had toegestaan dat we dubbelzijdig konden uitrukken dan had het anders uitgezien.
De leukste reactie was van Monique. Toen ik haar van mijn besluit op de hoogte stelde zei ze slechts: Schat, ook nu weer steun ik je beslissing en ik weet dat die niet makkelijk was. Je hebt je argumenten op de juiste waarde gewogen.

Wat ik beslist nog kwijt wil?
Nou, in mijn garage staat nog….ehh bedoelde je dat niet? Okay, Ik wil mij bij ieder lid van ons korps bedanken voor het vertrouwen en de steun. Voor alle gevraagde en ongevraagde inbreng. Ik wil mij zeker ook bedanken bij het bestuur en een groot aantal ambtenaren van gemeente Schinnen. Ik heb ze in hun vrije tijd soms gek gebeld….

Een woord van dank aan de echtgenotes van onze korpsleden is ook op zijn plaats. Zonder hun  steun en betrokkenheid is er weinig eer te behalen.

Er is veel bereikt. De mentaliteit, zelfstandigheid en verantwoordelijkheid van een aantal individuele korpsleden is gegroeid. Een aantal heeft in die 2 jaar tijd een behoorlijke persoonlijke ontwikkeling meegemaakt. Ik hoop dat ik daar mijn steentje aan heb bijgedragen.
We hebben de oefenleidraad verder geïmplementeerd, aparte chauffeursoefeningen ingevoerd, intern conflicten opgelost en zijn een hechter team geworden. Die ontwikkeling moet worden doorgevoerd.

Veel plezier, succes en uitrukken en in alle gevallen een goede thuiskomst!

Bij deze wil Brandweer Schinnen dank ook gebruik maken van de gelegenheid om Thei toch te bedanken voor de 2 afgelopen vruchtbare jaren, waar het één en ander toch wel positief is veranderd in het korps Schinnen. Laten we met zijn allen hopen dat de volgende commandant dit ook zo kan doorzetten.

Thei nogmaals bedankt voor de afgelopen 2 jaar en heel veel succes met je verdere carrière.

 

Sinds 1 November 2005 heeft het korps Schinnen een nieuwe commandant, Thei Weelen.

Om Thei de mogelijkheid te geven om zich zelf voor te stellen, heeft het WEBTeam een interview afgenomen.
Hier volgt het interview :

Wat is je naam?
Mijn naam is Thei Weelen.

Wat is je functie?
Ik ben sinds kort commandant van de gemeentelijke brandweer Schinnen in de rang van Adjunct-Hoofdbrandmeester eerste klasse.

Hoe ben je bij de brandweer verzeild geraakt?
Ik werkte een aantal jaren in de techniek en vond dat ik daardoor te weinig met mensen omging.
Ik kwam wel met veel mensen in contact maar het was steeds maar kort omdat ik destijds als een soort van troubleshooter vooral snel storingen in fabricageprocessen moest oplossen en dan is er per definitie geen tijd om normaal met elkaar te praten.
De fabriek waar ik dat werk toen deed had behoefte aan een nieuwe vrijwilliger voor hun bedrijfsbrandweer en dat teamwork sprak me aan.
Ik heb dan ook met succes gesolliciteerd.

In welke functie ben je ooit begonnen?
Ik ben begonnen als vrijwillig aspirant-brandwacht bij een bedrijfsbrandweer, werd daar later beroeps en vervolgens daarbij vrijwilliger van brandweer Sittard.
Pff, zoals dat gaat, van het een komt het ander en voor je het weet ben je commandant.

Wat maakt brandweer Schinnen voor jou aantrekkelijk?
Toen ik binnen de Westelijke Mijnstreek Officier van Dienst werd heb ik het vrijwilligersschap bij brandweer Sittard aan de wilgen moeten hangen.
Een van de zaken die ik vanaf die tijd mis is toch wel het sociale contact binnen een team.
Het stoeien met een team om samen ervoor te zorgen dat de zaken nog beter gaan dan voorheen zie ik als een van de grootst mogelijke uitdagingen.
Bovendien waren de verhalen die ik over brandweer Schinnen hoorde meestal positief en leek het mij leuk om juist met die club aan de slag te gaan.
Tenslotte bevindt het korps van gemeente Schinnen zich net als alle andere korpsen binnen de Westelijke Mijnstreek in een overgangsfase.
Een overgangsfase van een gemeentelijk naar een districtelijk/ regionaal korps.
Ik heb ooit eerder een samenvoeging van meerdere korpsen meegemaakt en ik weet dat een korps zonder een commandant in zo’n geval niet echt goed uit de verf zou kunnen komen.
Dat zijn wat mij betreft 3 goede argumenten waarom juist Schinnen en waarom juist nu!

Heb je een eventueel specialisme en of nevenactiviteiten binnen je functie?
Ik heb niet echt een specialisatie.
Naast mijn hoofdbetrekking bij het GBWM, afdeling PPP, doe ik nog dienst als OVD binnen het district.
Ehh, tussendoor ben ik nog een huis aan het bouwen en voor meer activiteiten heb ik geen tijd!

Wat zijn je werkzaamheden binnen de afdeling preventie?
De leukste producten van de afdeling preventie zijn gebruiksvergunningen, aanvalsplannen en bereikbaarheidskaarten.
Omdat de afdeling binnen enkele jaren behoorlijk is gegroeid en ook het aantal producten enorm is toegenomen ontstond er behoefte aan zogenaamde teams.
Een zo’n team, het team gebruiksvergunningen, levert een groot aantal producten en diensten.
De coördinatie daarvan behoort tot mijn taakveld.
Verder voeren we overleg met de aangesloten gemeenten en adviseren we gevraagd en ongevraagd wanneer de situatie daarom vraagt.
Een collega doet feitelijk hetzelfde op gebied van aanvalsplannen en bereikbaarheidskaarten.
We moeten elkaar indien nodig vervangen en aanvullen.

Stelling: De afdeling preventie doet zijn werk zo goed waardoor er steeds minder branden zijn ...
Echt niet ! Ik kan me wel vinden in een aangepaste stelling: ” Als preventie zijn werk goed doet en
men de adviezen van preventie opvolgt dan worden de branden minder groot”.

Wat vind je van de samenwerking tussen de verschillende hulpdiensten?
De samenwerking is de laatste jaren enorm toegenomen.
Op repressief gebied (bij incidentbestrijding) merk ik steeds meer toenadering op.
Ik juich dat van harte toe.
Op het gebied van vergunningen zou wat mij betreft in de toekomst meer samengewerkt mogen worden.

Wat zijn je ambities voor de toekomst?
Ik heb niet zoveel ambities. Ik wil wel in 2006 weer beginnen met mijn studie.
Lekker niet op brandweergebied maar gewoon zomaar voor mijn eigen plezier en mijn algemene ontwikkeling.
Ik ga starten met Nederlands recht, volgens mij een van de meest boeiende studies die je kunt volgen. 

Noem eens een hoogtepunt uit je brandweercarrière...
Hoogtepunt??? Ik heb veel interessante incidenten meegemaakt. Dat zijn echter eerder dieptepunten.
Wat ik persoonlijk als een hoogtepunt beschouw is als een matig functionerende ploeg door bereidheid tot extra inspanning een soepel draaiende machine wordt.
Als mensen zich zo prettig binnen een team thuis voelen dat ze hun eigen grenzen kunnen verleggen.
Da’s voor mij een hoogtepunt op brandweergebied.

Waar ben je trots op?
Ik ben enorm trots op mijn vrouw en mijn zoontje. De prestatie die mijn vrouw dagelijks levert is vele male groter dan mijn eigen prestatie.
Ze is de spil in het gezin. En mijn zoontje, ach dat is gewoon de beste zoon van de wereld, toch!

Wat voor uitdagingen zie je in de toekomst?
Het korps van gemeente Schinnen door de woelige wateren van schaalvergroting heen loodsen.

Geeft het brandweerwerk jou een bepaalde voldoening?
Ja, absoluut. Het is eerzaam werk. Niemand is blij je te zien, maar toch is iedereen blij als je komt.
Dat geldt trouwens voor alle functies binnen de brandweer.
Samen maak je van de chaos bij aankomst binnen de kortste keren een gestructureerde chaos en niet veel later weer een redelijk normale situatie.
Dat geeft voldoening in het kwadraat.

Hoe zie jij onze dienst over tien jaar?
Schrik niet, ik zie één grote hulpverleningsorganisatie met een redelijk platte organisatiestructuur en een hoge mate aan vakbekwaamheid.
Het zou mij niet verbazen als delen van brandweer, GHOR en politie ooit in verregaande mate gaan fuseren.

De rest van je loopbaan blijf je brandweerman?
Ik betwijfel het ten zeerste. Andere hulpverleningsorganisaties trekken mij net zo.
Al neemt de kans dat ik ooit overstap met het verstrijken van de jaren natuurlijk wel af. Ach, een mens moet ook dromen.

Wat is je altijd bij gebleven?
het moment waarop ik vader werd en de kerstmis die daarop volgde.
Wij rukten die kerstmis uit voor een verkeersongeval met beknelling op de A2 in de buurt van afslag Roosteren.
Het had geijzeld en de weg was bijna onbegaanbaar.
Ter plekke was één grote ravage.
Nadat we ons werk hadden verricht kwam ik thuis en hoorde ik mijn zoontje (toen 4 maanden oud) in bed hoesten.
In een klap was ik de ellende van de A2 vergeten en maakte ik mij ontzettend veel zorgen om de gezondheid van mijn zoon.
Later die dag bij een goed glas rode wijn realiseerde ik mij dat alles relatief is en dat de brandweer ook zeker niet het belangrijkste is.
Ook vandaag de dag nog als ik mij wezenloos aan het een of ander erger dan moet ik aan die dag terugdenken en kan ik weer alles vrij
goed van me af zetten.

Zijn er nog zaken die je kwijt wilt aan onze bezoekers?
Oeps mijn vrouw zit naast me. Ik stop ermee!

Tot zo ver dan ook het interview met Thei.
Namens het korps Schinnen en het WEBTeam :

Thei, heel veel succes en welkom bij het korps Schinnen.

• naar boven